Emzirme ve sütten kesme deneyimim

26 ay... Evet tam 26 ay emzirdim ben bebemi. Peki başlangıcımız nasıldı, bitişimiz nasıl oldu?? Sıkı bir emzirme tutkunu olarak hepsini yazayım, lazım olur belki birilerine.

Doğumdan başlayayım efendim anlatmaya. 40+2'de doktorumun zoruyla yatışım yapıldı, kendi ısrarımla suni sancı aldım. Çünkü planlı sezeryan yapanlarda süt hemen gelmiyor gibi bir düşünce vardı kafamda. O oksitosin (veya yapay olarak pitosin) illa olmalıydı kanımda bence. Tabi suni sancı da işe yaramayınca yattık mecbur ameliyat masasına.

Sezeryanın dejavantajlarından biri bebeği kucağınıza verseler bile hemen emzirtmiyorlar. En az 1-2 saat bebek bir yerde siz bir yerde yatıyorsunuz. Oysa normal doğumda, hele ki doğal doğum yanlısı bir doğum ekibi varsa daha kordonu kesilmeden memeye verilebilir bebek. Bu da süt üretimi için inanılmaz bir tetikleyicidir.

Yalnız benim kafamda her zaman dolanan ve doğum yapan/yapacak herkese de kurduğum cümle şudur: "Sağlıklı her memeli yavrusunu doyurabilir" Eğer bebekte veya sizde bir sağlık problemi yoksa sakın aklınıza "sütüm gelecek mi, yetecek mi, ya beceremezsem emzirmeyi" gibi cümleleri getirmeyin. Çok anlamsız... Ağlamadan önce ya göz yaşım akmazsa diye bir derdiniz oluyor mu?? Abartı yapmıyorum, AYNI ŞEY. Siz emzirdikçe süt gelir. Aslında doğumdan itibaren ilk 2-3 ay hormonal olarak emzirmeseniz de gelir. Siz emzirdikçe bebeğin ihtiyacına göre artar. Eğer doğurmadıysanız da emzirdikçe gelir. (saçmalamıyorum, bu gerçek) Süt gelmesi için doğurmanız değil emzirmeniz gerekiyor.

Tüm bunları yeterince içselleştirdiyseniz, mama düşkünü olmayan bir hemşirenin de yardımıyla bebeğin memeyi tutması sağlanır veeee.... Valla emmeye başlayınca ne kadar süreceği bebeğin keyfine bağlı. Benim kızımın memeyi ağzından bırakması 45dk'yı alıyordu. Bu süre sonunda da uyumuş olduğu için diğer memeyi vermiyordum. Tek taraf yetiyordu ilk günler. Hiç öyle saat tutup 20dk sağ, 20 dk sol falan da yapmadım. Hatta 2-3 saatte bir emzirme kuralını da uygulamadım ama buna biraz pişmanım. Çocuğun düzeni olmadı, taa 4.5 aylığa kadar gündüz uyuyup gece uyanık kaldı. Yoksa her hangi bir sağlık problemi yaşamadık çok şükür. 

Böyle böyle mama marka ve fiyatlarını öğrenmeden geçti zaman... Bir tek arada hazır meyve-sebze püreleri alıyordum, onu da burada anlatmıştım zaten. Herhangi bir sıkıntı olmadığı sürece emzirmenin peşindeydim ve bıraktırmak gözümde çok büyüyordu. İki yaşına geldiğinde emzirmek artık bana sorun olmaya başladı çünkü işin b*kunu çıkartıyordu. Sabah emmesi 1,5 saat sürebilir mi yahu!!!! 😱 Bebekken yarım saat olan süre çocuk olunca nasıl bu kadar artabilir ki???? Artık canıma tak etmeye başladı ve internet ve kreş psikoloğundan aldığım fikirlerle memeyi bıraktırmaya karar verdim.

Öncelikle Akademisyen Annenin bir yazısını okudum. Adım adım kesmek aklıma yattı. Kreşteki psikoloğumuz da aynı yönde tavsiyelerde bulununca, bana eziyet olan sabah emmelerinden başlamaya karar verdim. Baba veya evde olabilecek başka birinden mutlaka yardım almalısınız bu arada.

İlk iki sabah uyanınca babası gitti yanına. "Anne hasta, dinleniyor, şimdi emziremez seni. Akşam emzirecek" falan dedi. Çok ağlayınca yanıma getirdi ve tam okuduğum tavsiyeleri uyguladım. "Annecim hastayım ya, süt gelmemiş memeye. İstersen dokunup öpebilirsin. Ama emmek yok, yoksa ben çok yorulurum." Sakinleşene kadar uzun uzun bu şekilde dil döktükten sonra memeleri birer öpüp kalktı kucağımdan 😍. En fazla 3-4 gün oyalamamız gerekti, sonrasında talep etmeyi bıraktı. Ama tabi akşam buluşmamızda daha hırsla istemeye başladı memeyi.

Bir süre sonra kendisi talep etmediği sürece uyutma dışında hiç meme vermemeyi tercih ettim. Zamanla da talep etse de oyalayıp unutturdum. Yılbaşı civarından itibaren tesadüfi olarak gece emzirmeye gerek kalmadan uyuduğu günler oldu. (arabada uyuyakalarak) Sonra bir gün onun bezini değiştirip pijamasını giydirdim, kendim üstümü değiştirmeye geçtim. Yanıma gelip "anne sütyenini çıkartma" dedi. "İstemiyor musun?" diye sordum, "evet" dedi. "Beni yatağımda salla" dedi üstüne. Eh ben de fırsatı kaçırmayıp attım yatağına sallayıp uyuttum.

İki gün bu şekilde uyuyup ikinci günün sabahı uyandığında "Anne ben meme ememem" dedi. İçim bir hoş olarak, "Hayırdır kızım, büyüdün mü?" dedim, kafa salladı. Bu şekilde noktayı kendisi koydu kızım... Biz ona sadece emmeyebileceğini gösterdik, o da emmeyebileceğini fark edince bıraktı. 

Şu an 10 günü geçti memeyi bırakalı. Arada istedi, ben de "Süt kalmadı memede" diyerek geri çevirdim. Yalnız 5-6 gün sonra memenin boşluğunu fark etmeye başladı. Bana aşırı yapışık ve aşırı nazlı bir çocuk oldu. Hatta bir seferinde öfke nöbetine girdi ve meme diye ağladı. Ben de dokunabilirsin, öpebilirsin falan deyince vurarak ağlamaya başladı. Yani söyleyemese de "Meme istiyorum ama artık ememem, ne yapıcam ben şimdi????" diye hüngür hüngür ağladı. O kadar duygulandım, o kadar üzüldüm ki... Ama memeyi kestiğime değil, memenin yerini dolduracak bir şey bulmamış olmama... 

Bakalım, önümüzdeki günlerde duruma alışacağını ve beraber oynayacağımız oyunlarla yerini doldurabilmeyi umuyorum.