Şimdi Annelikte Eski Şeyler Moda

Nasıl bir anne olmak istiyorum?

Çalışan, modern, şehirli, çocuğunu hiçbir imkandan geri bırakmayan, çocuk da yaparım kariyer de mantığını benimsemiş... Hayır, ben bunlardan olmak istemiyorum...

Bu tarifler kapitalist düzenin bize öğrettiği annelik. Gerçekte yapmak istediklerimse bundan 50 sene öncesini örnek alan, sadece anne olmak. Maddi durumumuzun izin verdiği ölçüde ücretsiz izin kullanmayı da planlıyorum ama "evden çalışan anne" olabilecek bir mesleğe sahip değilim. O yüzden kapitalizmden ancak elimden geldiğince kaçabilirim. 

Öncelikle yapacağım bebek odasından kısaca bahsedeyim:

Herhangi bir tasarım, dekorasyon olmayacak. En minimal şekilde bebeğin eşyalarını toparlayacak bir oda olması önemli benim için. Zaten oturduğum ev kira ve ev sahibimin de gözü toprağa bakıyor olduğu için olası bir taşınma durumunda emeklerime üzülmek istemiyorum. Kuzucuk biraz biraz kendi zevk ve isteklerini belirtmeye başladığında odasını beraberce dekore ederiz. 

Bununla beraber öncelikle yatağını odamızda, kendi yatağımızın yanına koymak istiyorum. Belki 40'ına belki 3ayına kadar bu şekilde olması kışı da rahat geçirmemizi sağlayabilir. Zira kuzucuk annesi gibi kasım ayında aramıza katılacak. İzmir'in kışı uzun değil, en çok ocak ve şubatta kaloriferi yakıyoruz. Bahara kendi odasına taşırız tahminimce. Yatağı için örnek almayı düşündüğüm tasarım şu şekilde: (İkea'dan alınmış bebek karyolası)

Doğumumu ise minimum masraflı kategoriden yana kullanayım diyorum da günümüzde normal doğumu lüks yapmışlar, anlamadım ben bu işi. Aslında kadın hastalıkları ve doğum uzmanı bir akrabanız varsa bunun sebeplerini size anlatacaktır. Yengemin dediğine göre sezeryan onun için 15dk, normal doğum, kendisi evde bekliyor dahi olsa tüm gece... Yani sanılanın aksine doktorlar para için sezeryan yapmıyor, streslerini azaltmak için sezeryan yapıyorlar. Tabi beraber çalıştıkları ebelere güveniyorlarsa stresleri zaten daha az olduğu için normal doğum oranları da o ölçüde artıyormuş. Yani durduk yere "hadi sezeryanla alıverelim" diyen bi doktorunuz yoksa, doğumunuz ebenizin ellerinde. 

Vel hasıl ben doğumumu en doğal ve müdahalesiz şekilde; yani sunni sancı veya epidurale gerek kalmadan yapabilmek istiyorum. Doğum bu, nasıl olacağını bebeğin çıkma anına kadar kestirip de plan yapamıyorsunuz. 

Gelelim bebek bakımına. Planım kundaklı, emzikli, slingli, kumaş bezli, sadece anne sütlü bir bebek :)

Tabi ne kadarını gerçekleştirebilirim zaman gösterecek. 

Sağlıklı her memelinin yavrusunu doyuracak kadar süt üretebileceğinden eminim. Bu sebeple ilk gün dahil hiiiiç mama vermek istemiyorum. Tabi Allah bilir ya, hele bi o gün gelsin.

Emziğe de hiç karşı değilim, annemin anlattığına göre ben emzik kullanmışım çok rahat etmiş. Kardeşimde babam müdahale etmiş ve alışmasına izin vermemiş. Küçüktüm ama hatırlıyorum, annemin kardeşimi uyutması sıkıntı olduğu için onlar beraber, ben de babamla beraber ayrı odada yatardık. Sonuç: Emzik iyidir :)

Kuzumuz çok ağlayan, kolik bir bebek olursa kesinlikle kundaklanacak da, olmasa bile Harvey Karp'ın önerisi uyku sürelerini artırmak için de kundağın faydalı olduğu yönünde. Aile büyüklerimizden "kundak mı kaldı, zararlıymış, kalça çıkığı yapıyormuş" şeklinde yorumlar aldım. Evet, eskiden Anadoluda yapıldığı şekliyle kundak zararlı olabilir. Ellerin bacakların dümdüz, çubuk gibi yapıldığı kundak bence de pek sağlıklı değil. Ama Harvey Karp'ın DUDU kundağı gayet de güzel sakinleştiriyor bebekleri. Kendisi çocuk doktoru olması sebebiyle, sağlıksız olsa dünyanın her yerine yayılmazdı herhalde teorileri. 

Burada kundağın amacı kolları vücudun iki yanına sabitleyip bebeği sarmalanmış hissettirmek. Bacak kısmını sıkmaya, bacaklara herhangi bir şekil vermeye gerek yok. Bırakıyoruz bacaklar serbest kalıyor. 

Sling olarak tercihimi wrap slingden yana kullandım. (Yahu bu sling'in Türkçesi yok mu? Hayır yani gavur icat etse aynı adı kullanalım da, kırsalda zaten var olan bi nesneden bahsediyoruz. Türkiye'deki gerçek adını, yöresel de olsa bilen söylesin.) İkinci el bir tane buldum internette, yarı fiyatından da ucuza geldi. Eğer kuzucuk geldiğinde becerip kullanabilirsem annemi kumaşçıya gönderip renk renk, mevsimlere göre kumaş aldırıp yaptırıcam. Çok zor değil, pamuklu ve güvenilir kumaş olması ve ölçüleri önemli. 

Kumaş bez meselesine gelince, işte o konuda yakın çevremden de destek almaya ihtiyacım var.  Ben bile hazır bezle büyümüşken annemin bana yol gösterebileceğinden pek emin değilim. Hazır bezlerin kullanışlılığı herkes tarafından o kadar benimsenmiş ki, bebeğin cildinden emilen kimyasallar desem, doğaya bırakılan atıklar desem kimse oralı olmayacak. 

Bir diğer hedefim de tuvalet iletişimi. Kumaş bez ve tuvalet iletişimi uygulamasıyla doğaya ve bütçeye inanılmaz güzel katkılar sağlayabilirim. (hazır bez kullanmayla kıyasladığım durum) 

Ev işlerinde pek de çalışkan olmayan biri olarak bu konularda babanın da en azından manevi desteğine ihtiyacım olacak. En azından hiç bir zaman bu kararımdan dolayı bir eleştiri getirmeyeceğinden emin olmam lazım. Motivasyonumu kıracak en ufak söz bile beni markete gönderip koca bir paket bez aldırabilir. 

Bunların yanı sıra hafif alerjik bir bünyem olması sebebiyle kuzumun da bana çekmesinden endişeliyim. Bir yaşına gelene kadar bağışıklık sistemi gelişme aşamasında olduğu için bir çok şeye reaksiyon gösterebiliyor bebek bünyeleri. Doğal olan hiçbir şeyden sakınmam da kimyasallar konusunda biraz hassasım. Aynı hazır bezlerdeki gibi hazır hale getirilip market raflarına konulan hem gıda hem temizlik maddelerine karşı bir süredir şüpheyle yaklaşıyorum. Kıyafetlerini yıkamak için de bebek deterjanı veya sabun tozu yerine sabun ağacı meyvesi olan sabun cevizi kullanmayı düşünüyorum. Hakkında okuduklarım o kadar olumlu ki, bile bile diğer ürünleri kullanmayı saçma buluyorum. Lekelerle savaşma konusunda okuduğum blog sahipleri kadar başarılı olabilir miyim bilemiyorum. Aralarında kimyager veya kimya mühendisleri var. O yüzden çok önerilen organik leke çıkarıcı sabun ve organik kireç önleyici de alma planı yapıyorum. Kuzucuğun hiçbir giysisine zararlı kimyasallar değmesin. En azından bir yaşını doldurana kadar.